Prawo na wakacjach.

Wycieczki planowane w ubiegłym roku lub te kupione "last miniute" - umowy z biurami podróży podpisane - można pakować walizki i lecieć na upragniony urlop. Gdy wszystko gra, a jeszcze pogoda dopisuje, wspomnienia z wojaży zostaną nam w pamięci do zimy. Jednak życie lubi komplikować sprawy. Co jeśli hotel, który na okładce wyglądał jak Pałac Maharadży okazuje się tanim motelem z zepsutą klimatyzacją? Albo odległość do turkusowego morza wynosi nie 50 metrów, ale 450 metrów ?

Obowiązki organizatorów turystyki w stosunku do swoich klientów są kompleksowo uregulowane w Ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2014 r. poz. 196, t.j., dalej jako „Ustawa”). Zobowiązuje ona organizatora jak i pośrednika turystycznego do podania klientowi przed zawarciem umowy wszelkich istotnych informacji dotyczących wycieczki. Art. 12 Ustawy nakłada obowiązek podania przed zawarciem umowy m.in. takich informacji jak: cena imprezy turystycznej, miejsce pobytu, rodzaj środka transportu, rodzaj i kategoria obiektu zakwaterowania, ilość i rodzaj posiłków, termin powiadomienia na piśmie o ewentualnym odwołaniu imprezy turystycznej oraz o lokalnych przepisach wizowych, sanitarnych czy zdrowotnych.

Podstawowym prawem przysługującym turyście jest roszczenie o odszkodowanie za niewykonanie, bądź nienależyte wykonanie umowy. Jeśli już po przyjeździe stwierdzamy znaczne odstępstwa od tego co nam oferowano, dobrze jest zgłosić to za pośrednictwem przedstawiciela biura podróży w miejscu wypoczynku. W takim wypadku, zgodnie z art. 16 a Ustawy, organizator zobowiązany jest bez obciążania klienta dodatkowymi kosztami, wykonać w ramach tej wycieczki odpowiednie świadczenia zastępcze.

Gdy jednak organizator wyjazdu zaniecha jakiejkolwiek poprawy warunków, otwiera nam się droga do żądania od biura podróży zarówno odszkodowania za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy jak i możemy liczyć na zadośćuczynienie za zmarnowany urlop.

Wysokość odszkodowania będzie jednak uzależniona od charakteru wyrządzonych szkód. Do odszkodowania będzie można wliczyć wszelkie koszty, które zostały poniesione przez poszkodowanego w związku z uchybieniami organizatora podróży. Oczywiście suma takiego odszkodowania wzrośnie, gdy w skutek zaniechań organizatora doszło do uszczerbku na zdrowiu.

O ile w przypadku odszkodowania będącego rekompensatą za koszty związane z leczeniem i opieką medyczną ustalenie jego wysokości jest proste, o tyle w przypadku takich nieprawidłowości jak brak basenu, czy odległość od morza, trudno określić wymiar roszczenia. Pomocna staję się w tym przypadku stosowana w prawie niemieckim tzw. KARTA FRANKFURCKA. Jest to tabela, która określa w procentach bonifikatę (obliczaną na

podstawie wartości wycieczki) przysługującą w razie niewywiązania się organizatora z umowy. Oczywiście nie ma ona jakiejkolwiek mocy prawnej w polskim porządku prawnym, ale może stanowić punkt wyjścia dla oszacowania poniesionej straty.

Przykładowo wedle tabeli frankfurckiej zakwaterowanie w dalszej, niż umowna, odległości od plaży zostało oszacowane na 5-10% wartości wycieczki, a do 20% wartości wycieczki tabela wycenia brak deklarowanego basenu.

Co warto podkreślić, niezależnie od roszczeń odszkodowawczych, klientom biur podróży przysługuje również zadośćuczynienie z racji zmarnowanego urlopu, do czego przyczynił się organizator podróży poprzez niedotrzymanie warunków umowy.

Dlatego doświadczając podobnych przykrości podczas pobytu na wakacjach, w pierwszej kolejności należy skrupulatnie wyszczególnić i udokumentować uchybienia biura podróży, następnie wyliczyć żądaną sumę odszkodowania i zadośćuczynienia, wysyłając do organizatora wycieczki wraz z wezwaniem do zapłaty. W przypadku nieuznania roszczenia przez biuro podróży kolejną drogą jest sąd, do którego należy skierować odpowiedni pozew o zapłatę.

Mimo tylu przedstawionych czarnych scenariuszy, życzymy Wam, byście spędzili upragniony wypoczynek nie tylko zgodnie zawartą umową, ale przede wszystkim bezpiecznie.

K.S.